where is my god
روزی رسید که کاش نمی رسید....
این روز عصری شد به وسعت تاریخ معاصر ایران
به طول 63درصد دروغ منبسط شد
صندوق رای تابوتی شد بر دوش
شهر لبریز خس و خاشاک شد
مذهب ذبح شد در پای حجله قدرت
عقده ها عقیده شد و حیله ها تنوره کشید
غولها آزاد شدند و مغولها شرمسار....
و تیمور "لنگ" ، هنگ کرد
ماکیاولی "شهریار" را به آب شست
امویان روحشان شاد شد
دین بی رحمانه شد و محمد بی بصیرت
حسین از سران فتنه شد وحسن، شاه سلطان حسین
کپی علی متولد شد و اصل آن گم شد
دروغ صدا و سیما شد و بعد
ندا ، صدا شد تا ظهر عاشورا
الله اکبر گناه شد و
جنایت ...... الله اکبر ، روا
هرمله بار دیگر جایزه گرفت
و عمار یاسر بار دیگر اعتراف کرد
...................
....روزی رسید که کاش نمی رسید
زلزله ای که رعشه بر مدار حرکت آرزوها انداخت
و آوار شد بر سر امید یکصد ساله امان
بوی تعفن گرفته این شهر را
از فرط باورهای بی جان
و ارواح کارتن خواب .....و سالکین سائل
که تاریخ مصرف خدا سرآمده
وتقوا به اندازه برنج محسن خریدار ندارد
و ایمان یعنی کشک......
من ار زانکه گردم به مستی هلاک /به آیین مستان بریدم به خاک /به آب خرابات غسلم دهید/پس آنگاه بر دوش مستم نهید/به تابوتی از چوب تاکم کنید/به راه خرابات خاکم کنید/مریزید بر گور من جز شراب/میارید در ماتمم جز رباب/مبادا عزیزان که در مرگ من/بنالد به جز مطرب و چنگ زن/تو خود حافظا سر ز مستی متاب/که سلطان نخواهد خراج از خراب