طلوع چشمهایش بوی خون میداد
غبار لشگر سر نیزه
از آن سوتر، سر سرچشمه
پیدا شد
و من
در ظهر عاشورای چشمانش
سر فردای یک احساس را دیدم
که از پیکر جدا می شد
غروب چشمهایش بوی خون میداد ..
*شعر از جواد ابراهیمی
** ما به خرداد پر از حادثه عادت داریم
اقیانوسی که عمود بر زمین ایستاده بود
خواست لختی پهلو بگیرد
فانوس اما خبر داد
پهلوی دریا بی تاب است
شکسته ...
اقیانوس سجده کرد
نجوای امواج را میتوان شنید...
...الهی رضا برضائک
صبرا علی بلائک
تسلیما لامرک
لامعبود سوائک
یا غیاث المستغیثین......
*"اقیانوسی که عمود بر زمین ایستاده بود" را از استاد "موسوی گرمارودی" وام گرفته ام.
شماره "چشم خيال" اش آنقدر بالا رفته بود
که عاقبت "بي خيال" شد..
چنان بی خیال که
ديگر غصه خيس شدن "آرزوها" يش را نمی خورد
گم شدن "باورها" هم نگرانش نمیکرد.....
چشمانش را بست و "خوابيد"
حالا "کابوس" می دید،
جاي خالي خيالش پر شده بود....
"...چند روز پیش یه آقایی ، یه جایی تریبون دیده بود ،
گوش دیده بود ولی خدا رو نمی دید..
داشت "توهم "میفروخت درهم ،
خیلی سعی میکرد بیچاره !! که جا بندازه "ندا" خودشو کشته
و دوستاش ازش فیلم گرفتند و بردن خاکش کردند و
بعدش فرار کردند تا بابت فروش این فیلم "دلهره آور " کاسب بشن.....
کاش اینطرف میدید "تجمع پوزخند" جماعت را !
کاش آفتاب را میدید
کاش قرآن را میخواند:
"و لا یجرمنکم شنان قوم علی ان لا تعدلوا، اعدلوا هو اقرب للتقوی"
دشمنی با شخص یا قومی باعث نشود شما از دایره ی انصاف و عدالت خارج شوید.
سوره ی مائده / آیه ی 8
".....تو فقط ایستاده بودی
و خوشدلانه نگاه می کردی
که به خانه ات بر گردی
اما دیگر اتاق کوچک خود را نخواهی دید دخترم....
تو مثل مرغ حلالی به دام افتادی
مرغی حیران
که مضطربانه چهره ی صیادش را جستجو می کند.... "
شمس لنگرودي
دس نذار روی دلم، دلم کبابه، داداشی!
این روزا دلا تو خط نون و آبه، دادشی!
حالمون رو پرسیدی، قربون اون معرفتت
توی این هول و ولا خیلی خرابه، داداشی!
دل کجاس؟ دیگه باهاس دنبال بی‌دلا بریم
این روزا، این طرفا بیدلی بابه، داداشی!
یه نسیمی اومد و دمید و ما عین حباب…
نقش ما نقش بر آبه و سرابه، داداشی!
چی شد اون جوری نشد؟ کجا؟ کیا؟ کدوم طرف؟
چه سوالایی دارم که بی‌جوابه، داداشی!
اگر دوس داری تو هم یه روز به رویات برسی
چش ببند و خوب بخواب؛ زندگی خوابه، داداشی!
اولش بنا نبود عاشقا دس به سر بشن
اولش بنا نبود این قده در به در بشن
جای پر زدن به شادی تو هوای زندگی
گم و گور بشن تو این پیچ و خمای زندگی
اولش بنا نبود که عاشقا خط بخورن
دیگرون شربت شادی، اونا تهمت بخورن
زندگی خیلی قشنگه، این روزا، خیلی قشنگ!
پر شده خیابونا از آدمای رنگ وارنگ
دل من چشاتو واکن، کمی دنیا رو ببین!
هر کجا سفره‌ای هس، حمله رندا رو ببین!
باغ لاله‌های نازنین لگدمال کیاس؟
گریه‌ها مال کیا و خنده‌ها مال کیاس؟
یه طرف دلا چه رنگی! یقه‌ها برف سفید!
از کنار اون دلا که رد میشید، رنگی نشید!
اون طرف ترو ببین! قلندرای الکی
میزنن اینور و اونور حرفای بانمکی
همونا که دم به دم «جون برادر» میزنن
بذا وقتش برسه، هزارتا خنجر میزنن
درویشای قلّابی سبحه به دس وول میخورن
آدمای ساده دل، یه قل دو قل، گول میخورن
مث گل، مث پرنده، مث بارون و نسیم
نمی‌خواستیم مگه ما بهارو منتشر کنیم؟
به زمین و به زمون نشون بدیم کرامتو؟
به همه، حتّی به سنگا، یاد بدیم محبّتو؟
نمی‌خواستیم به کویر سینه‌ها گل بزنیم؟
از دل آدما تا عرش خدا پل بزنیم؟
نمی‌خواستیم که بهشتو تو زمین به پا کنیم؟
آدما فرشته شن، دنیا رو با صفا کنیم؟
نمی‌خواستیم که دیگه سفره‌ی خالی نباشه؟
توی دست حسرتی نون خیالی نباشه؟
اون روزا، جون تو از فرشته‌ها کم نبودیم
چی بودیم؟ هر چی بودیم، آدم ِ آدم نبودیم
دلمون به کمتر از فرشته راضی نمیشد
یه نفس عشق حقیقی‌مون مجازی نمیشد
همه‌مون پر می‌زدیم تو آسمون آرزو
واژه‌ها می‌خوان بگن، امّا دلم میگه «نگو!»
عبدالرضا رضایی‌نیا(با اندکی تلخیص)
..خيلي شانسي "معلم" شدم و نفهميدم واقعا چطور اين همه سال طول کشيد...
معمولا تو اولين جلسه اي که که کلاس تشکيل ميشه به دانشجوهام ميگم اگر فقط يک دليل براي ضعف سيستم آموزشي وجود داشته باشه حضور من در کلاسه
آخه چطور ممکنه کسي که معدل ليسانس و فوق ليسانسش به 15 نميرسه بتونه تو دانشگاه تدريس کنه...و اينو البته از سر تعارف نگفته و نميگم....
خوب شايد وقتي "مغز"ها از يک کشور برند ، قسمتي که باقي ميمونه "پاچه " باشه و "دنبلان" و بازالبته "پاچه خواران" و "دنباله روها"!!!!
از شرم عنواني که منو خطاب ميکنن و من لياقتش رو اصلا ندارم کمتر يادم مياد که تو اتاق اساتيد رفته باشم...يا بين بچه ها تو محوطه ام و يا يه گوشه اي بيرون از دانشگاه..
الان که ساعت 13 است بچه ها اينقدر لطف کردن که اتاقم تو اداره پر از گل و شيرينيه...دست همشون درد نکنه
اميدوارم روزي برسه که هر چيز و هر کس سرجاي خودش باشه و آدمهاي "اشتباهي" سر "موقعيتهاي "اشتباهي" قرار نگيرند....
اين جمله رو هم که نميدونم متعلق به کيه ،تقديم ميکنم به همه معلمهاي واقعي اين مرز و بوم:
شمع را مي سازند تا بسوزد، اما معلم مي سوزد تا بسازد
مبارک باد بر شما اين ساختن...
عزت زياد
فرقون حک رو بردار ! هیشکی نمونه بیکار !
قانون اینجا اینه ، قبل خروسا بیدار !
باید همیشه دود کنه ، دودکش کوره پز خونهتو خونه راحت بخوابین! دیوارتون آجریه !■
*یغما گلرویی
هيچي سر جاي خودش نيست....
تلويزيون "دانشگاه" است
دانشگاه "کارخانه آدم سازي" است
شهر ما "خانه " ماست
دارايي "فقر" است
فقر "ثروت" است
مدرک "کاغذ پاره " است
مسجد "سنگر" است
سياست ما عين "ديانت" ماست......
...کاش هر چيزي سر جاي خودش بود...
....کاش
من ار زانکه گردم به مستی هلاک /به آیین مستان بریدم به خاک /به آب خرابات غسلم دهید/پس آنگاه بر دوش مستم نهید/به تابوتی از چوب تاکم کنید/به راه خرابات خاکم کنید/مریزید بر گور من جز شراب/میارید در ماتمم جز رباب/مبادا عزیزان که در مرگ من/بنالد به جز مطرب و چنگ زن/تو خود حافظا سر ز مستی متاب/که سلطان نخواهد خراج از خراب